فرامرز سلیمانی
من خاک تیره نیستم
تا باد
بر با دم دهد
...
دریا به صخره می کوفت
دریا بر بالین تفته ی شهر می گریست
و شهر تفته ی هزار خاطره ی به ساحل نشسته تا دیر گاه
زمان را
همچنان در تماشا بود
نقل از مجله تماشا١٣٥٦
+
خموشانه ،موج ١٣٦٠ ،ص ٢٠
